1 Kasım 2010 Pazartesi

Ne o, ağlıyor musunuz?

İnsanları 4'e ayırır ağlamak. Ağlayanlar, ağlayabilenler, ağlayamayanlar, ağlamayanlar.

Ağlayanları hepiniz bilirsiniz; genelde kadındırlar, bazen erkek. Şanslı sayarlar kendilerini ama ben acırım onlara. Ağlar onlar, sık sık ağlarlar. Neredeyse her duygu ağlamaya yeterlidir onlar için. Tasvire hacet yok. Fakat diğerlerinden farklı olarak, onların ağlayışlarının nedenleri yanında niçinleri de vardır çoğu zaman. Ve hemen her zaman başkaları vardır yanlarında ağlayanların. Onlar anlamlandırır ağlamalarını, kimse bilmiyorsa anlamı da yoktur pek.

Ağlayabilenler var aranızda. En şanslı saydığım güruh hepsi içinde. Gerçekten ağlarlar, nedenleri vardır ağlamalarının. Gözyaşları temizler ruhlarını, hafifletir onları. Kimseye ihtiyaç duymazlar hıçkırıklarını duyuracak, çünkü amacı yoktur ağlayışlarının. Yalnızca sebebi vardır.

Ağlayamayanlar vardır bir de. Fark etmezsiniz onları. Bahtsız insanlardır onlar. Ağlayamazlar. mutsuz olurlar, üzülürler. Üç kişiyi ağlatacak sebebe sahip olurlar da yine akmaz yaşlar gözlerinden. Ceza gibidir bir nevi bu. Bilinmez ama neyin cezası, böyledir onlar. Yıkamaz onları gözyaşları. arındırmaz ruhlarını.
Nadiren, böyle hani yumuşak karınlarına darbeler aldıklarında yine, ağlayabilenler kadar sebepleri olduğunda en az, süzülür gözyaşları yanaklarından. Bu bir lütuftur onlar için adeta. Çünkü bir çok defa; acıda, sinirlendiklerinde, sevindiklerinde, üzüldüklerinde, ıslanmamıştır onların yanakları. Ve yine bir çoğunda ıslanmayacaktır. Hayat bütün tortularını bırakır onların ruhlarında. Ve onlar, içlerinde bir enkaz taşırlar.

Son olarak, ağlamayanlar da vardır. Ben hiç rastlamadım, ama biliyorum varlar. Ağlamaz onlar. Çünkü kaybetmez, izin vermez onların egoları böyle masumluklara. Katıdır yürekleri, zayıflık göstergesidir onlara göre ağlamak ve onlar zayıflık göstermez hiç bir zaman. Şayet kızarlarsa bir şeye, çevresine yöneltirler bütün öfkelerini. Üzülürlerse eğer, bunu nefrete dönüştürürler ve intikam hırsı kurutur bu kez akmamış yaşlarını. Sevinirlerse şayet, asla bunu bir lütuf olarak görmezler. Öyle ya, zaten haklarıdır onların bütün güzel şeyler, ve aksi her durumda ters giden bir şeyler vardır. Bundan, mutlu olmalarından daha doğal ne olabilir ki. Fakat düşünüyorum da, gerçekten mutlu olabilir ler mi onlar?

Ağlamayanlardan değilseniz, yalnızca mutluluktan aksın gözyaşlarınız. Ve yapabiliyorsanız, bazen, ağlayınız.

C.Ç.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder